جشن اسفندگان (روزسپندارمزد)

جشن اسفندگان

روزسپندارمزد ، پنجمین روز از اسفند ماه / 29 بهمن خورشیدی

یکماه به خاطر درس و کار وبلاگم به کل تعطیل شد اما برگشتنم همزمان شد با 29 بهمن وجشن اسفندگان به همین دلیل دیدم خوبه دراین مورد چند خطی بنویسم و در روزهای اینده کم کاری هایم را جبران نمایم.

راستی جشن اسفندگان چیست واز کجا سرچشمه گرفته مطمئن همه ی شما دوستان به قدر کافی از اینتر نت وگوشه وکنار درباره ی این جشن اطلاعات به دست آوردین به همین دلیل من زیاد ازاین جشن نمی نویسم وفقط به این چند خط اکتفا می کنم که : سپندارمزد نگهبان زمین است واز آنجا که زمین مانند زنان در زندگی انسان نقش باروری و بار دهی دارد جشن اسفندگان برای گرامی داشت زنان نیکوکار برگزار می گردد. زرتشتیان این روز را به نام روز زن و روز مادر جشن می گیرند . واژه سپندارمزد در اوستا سپنته آرمئی تی آمده است و به معنای فروتنی وبردباریست .

 این چند سال اخیر چون جوانان ما هرچیزی را عشق می دانند دنبال روز عشق بودند روزی که به کسی که فکر می کنند دوستش دارند پیامی بفرستند و تبریکی گفته باشند وچون درفرهنگ خود چنین روزی را نمی شناختند ومانند خیلی از مسائل دیگری که بر هویت خود اگاهی ندارند وبه قول حافظ آنچه خود داشت زبیگانه تمنا می کرد روز والنتین رو شناخت وان را درفرهنگ ایران رواج داد این واژه واین روز غیرایرانی را وارد فرهنگ ایران نمود چون فکر می کردند درایران حتما هیچ گاه عشقی نبوده واصلا مردم ایران با عشق بیگانه هستند پس روز عشق هم ندارند و عشق هم ساخته وپرداخته ی ذهن اروپایی هاست اما خاستگاه عشق مشرق زمین است عشق وعرفان از شرق برخواست به غرب رفت اگرصنعت ، تکنولوژی و پیشرفت از غرب آمد اما زیباترین عشق ها از شرق برخواست وشاید از ادبیات و فلسفه ی ایران .

حتی در شاهنامه که حماسه ی پهلوانیها و دلیری های مردمان ایران است درکنار جنگاوری و شهامت ها ی قهرمانان داستان زیباترین داستانهای عاشقانه هم گفته شده است . یکی از این داستانهای زیبای شاهنامه داستان عشق و دلدادگی زال ورودابه است که از این عشق قهرمان اصلی و درواقع اسطوره ی ایران رستم به دنیا آمد. و درواقع قهرمان ملی ما ایرانی ها زاییده ی یک عشق است عشق زال به رودابه دختر مهراب شاه کابل  . ادبیات ما وگذشته ی ما سرشار از داستانهای عاشقانه به زیباترین وجه ممکن است وشاید هیچ فرهنگ وکشوری در این زمینه به غنای فرهنگی ما نرسد اما نمی دانم چرا ما همه چیز را در فرهنگ بیگانه جستجو می کنیم وچرا روز والنتین به سرعت در فرهنگ عامه ی ما جا باز نمود اما آنچه که برخاسته از اصالت ماست کمتر مورد توجه قرار می گیرد یا اگر بگیرد بعد از ورود یه فرهنگ بیگانه برای جلوگیری از گسترش آن به وجود آنچه که خود داشته ایم پی می بریم  شاید اگر والنیتن درایران گسترش پیدا نمی کرد کسی جز اقلیت زرتشتیان ازروز سپندارمزد آگاه  نمی شد از این روزها ومناسبت ها در فرهنگ ما کم نیست اما حیف که همیشه برای شناخت آنها یک پله عقب هستیم. با تمام اینها باز  جای خوشحالیست دربین جوانان کم کم روز سپندارمزد یا همین جشن اسفندگان دارد جا باز می کند و والنتین به فراموشی سپرده میشود .

وعشق صدای فاصله هاست

صدای فاصله هایی که

غرق ابهامند.

ـ نه

صدای فاصله هایی که مثل نقره تمیزند

وبا    شنیدن یک هیچ می شوند کدر.

همیشه عاشق تنهاست.

روز عشق برهمگان گرامی باد